Tar-sgr矛obhadh: Sgeulachd Beatha: Eilidh an T脿illeir
Eilidh: Bha mi cho toilichte ri bròg ann, dìreach a cheart cho toilichte, agus bidh mi ag ràdh ris a’ chloinn an-diugh, agus canaidh mi seo ann am Beurla, “The happiest days of your lives... nuair a tha iad a-staigh còmhla rin athair is rim màthair, agus gun sìon a’ cur dragh orra.” Chan eil iad a’ smaoineachadh air an t-saoghal mhòr a tha a-muigh idir idir, ach a h-uile sìon fhad ’s còmhla is rè rianail agus toilichte còmhla rim màthraichean is an athraichean.
Angela: Is an robh tòrr teaghlaichean anns an sgìre? Am biodh tòrr de theaghlaichean eile anns an sgìre far an robh sibh fhèin, far an do thogadh sibh fhèin anns an Ìochdar?
Eilidh: Oh bha, bha. Ach, na daoine a b’ fhaisg’ oirnne nach buineadh dhuinn mar gum biodh, ’s e Taigh an Dùin a chanadh iad ris, agus ’s e mar gum biodh 'second home' dhomhsa a bh’ ann an Taigh an Dùin riamh. Agus, bha mi fhìn is Màiri riamh, bha sinn car mun aon aois, agus bha sinn riamh nar pals mhòr a’ dol dhan sgoil is air an aon chlas is a h-uile sìon mar sin gus an do bhàsaich ise o chionn dhà neo trì bhliadhnaichean air ais. Tha mi ga h-ionndrainn fhathast, agus tha mi ga h-ionndrainn anns an Ìochdar nuair a thèid mi a-null.
Agus an uair sin, an ath taigh, ’s e taigh Pàdraig, bràthair m’ athair. Agus bha an uair sin, bha mo sheanmhair beò, agus Pàdraig is an còrr dhen... uill, bha feadhainn dhen teaghlach ann, ach phòs Pàdraig an uair sin is bha a’ chlann aige fhèin ann is iad a’ fàs suas. Tha iad a’ tighinn an-diugh iad fhèin, pòsta is iad nan athraichean is nam màthraichean feadhainn aca. Agus sin agad a-nist’!
